اوتیسم

اوتیسم چیست؟

اوتیسم یا اختلال طیفی اوتیسم (ASD)، به طیف گسترده ای از شرایط گفته میشود که فرد مبتلا بهآن در مهارت های اجتماعی،گفتار،مهارت های گفتاری و ارتاطات غیر کفتاری دچار مشکل میشود.

طبق آمار مرکز کنترل بیماری ایالات متحده از هر ۴۴ کودک یک کودک به اوتیسم مبتلا است.این آمار در ایران از هر ۴۸ کودک به یک کودک اطلاق شده.

شرایط یک فرد اوتیسمی

میدانیم که اوتیسم فقط یک دسته خاص ندارد بلکه چون اختلالی طیفی است افراد مبتلا به آن هر یک نقاط چالش برانگیز خاص خود ر دارند.

این اختلال یک اختلال اپی ژنتیکی میباشد یعنی فرد مبتلا ژن مربوطه را داشته و علاوه بر آن شرایط محیطی هم تاثیر گذار بوده.از این جهت گاها افراد مبتلا به اوتیسم نیاز به توجه ویژه دارند.

علائم مشهود اوتیسم

این افراد غالبا اختلال های حسیی مانند حساسیت زیاد به لمس شدن دارند علاوه بر ان مشکلات فیزیولوژیکی مثل اختلالات گوارشی،اختلالات خواب و مشکلات اعصاب و روان مانند افسردگی ، اضطراب و … را نیز تجربه میکنند.

افراد مبتلا غالبا تا سن ۲-۳ سالگی علائم را بروز میدهند، ولی گاها بدلیل برخی از اختلالات رشدی میتواند در سنین پایین تر هم بروز پیدا کند (تا ۱۸ ماهگی فرد)

هرچه زودتر پیگیری توسط خانواده صورت گرفته و روند درمانی آغاز شود در بزرگسالی به فرد کمک بیشتری میکند.

زیر دسته های اوتیسم

در سال ۲۰۱۳ ،پزشکان آمریکایی ۴ زیر دسته اصلی برای آن در نظر گرفتند 

1. اختلال اوتیستیک

اختلال فروپاشی کودکی:زوال و از بین رفتن مهرات ها در این بیماری اتفاق می افتد.

فرد در سن سه تا ده سالگی علائم را بروز میدهد.

1. اختلال نافذ رشد :کودکان مبتلا به اختلالات نافذ رشد به طور مشخص علائمی از ناتوانی در کسب مهارت‌های اکتسابی را نشان می‌دهند.

سندرم آسپرگر:افراد مبتلا به سندرم آسپرگر، دنیای اطراف خود را به صورت متفاوتی از افراد عادی می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند.

اگر شما مبتلا به سندرم آسپرگر باشید، این بیماری تا پایان عمر با شما خواهد بود، زیرا بیماری قابل درمانی نیست. اغلب افرادی که به سندرم آسپرگر مبتلا هستند، این عارضه را یک جنبه اساسی از هویت خود می‌دانند.

سخن پایانی

اگر فرزند شما علائم اتیسم را داشت اورا نزد پزشک معالج ببرید و در صورت تشخیص روند درمانی را زودتر آغاز کنید.