اختلال کم توجهی یا بیش فعالی یا ADHD
یک اختلال ذهنی( یا یک وضعیت به جای اختلال)هست. کسانی که ADHD دارند هایپو اکتیون، نمیتونن تمرکز کنن یا برای طولانی مدت یک جا بشینن.
خیلی از ماها بی دقتی،عدم تمرکز یا تغییر در سطح انرژی را در زندگی روزمره تجربه میکنیم، منتها کسانی که ADHD دارند بیشتر از حد معمول دچار این حالات میشوند و همین هم زندگی و شغل و تحصیلشان را تحت الشعاع قرار میده.
علائم شایع در این نوع بیماری عبارتند از:
▪️مشکل در تمرکز بر روی کارها
▪️فراموشی در تکمیل کارها
▪️حواس پرتی
▪️مشکل در اینکه برای مدت طولانی یک جا ثابت ماندن
▪️پریدن در وسط حرف دیگران
طبق تعریف ما سه مدل ADHDداریم:
۱)نوع بی توجه
در این نوع مشکل شدیدی در تمرکز کردن،تمام کردن کارها و پیروی از دستور العملها دارن.(معمولا دختر بچه ها این نوع از بیماری را دارند)
۲)نوع بیش فعال_تکانشی
در این نوع بیش فعال همیشه بیقراره،وسط حرف دیگران میپرد و نمیتواند یک جا ثابت بایستاد یا داخل صف قرار گیرد.
۳)نوع ترکیبی
در این نوع که نوع شایعی تر از همه هست هر دو علائم را دارد.
ژنتیک و کاهش سطح دوپامین نقش مهمی در ابتلا به ADHD دارند. دوپامین هورمونی است که سیگنالها را بین اعصاب جابه جا میکند و نقش حیاتی در عکس العملهای احساسی ما دارد.
تحقیقات نشان داده است که کسانی که مبتلا به این بیماری هستند،ماده خاکستری مغزشان کمتر از افراد سالم و عادی است.ماده خاکستری مغز وظیفه صحبت کردن،تصمیم گیری ، کنترل ماهیچه و self control را به عهده دارد.
برای تشخیص ADHD هم تست واحدی وجود ندارد، برای تشخیص درست پزشک باید علائم شما را به مدت شش ماه تحت نظر قرار بدهد.برای درمان هم از رفتار درمانی،روان درمانی و دارو استفاده میشود.داروهای تجویزی معمولا سطح دوپامین را در داخل مغز افزایش میدهند مانند ریتالین.
به غیر از این موارد رسمی یک سری کارها دیگر هم وجود دارد که خودتان میتوانید انجام دهید تا علائم کمتر شود. این تغییرات در سبک زندگی توسط CDCپیشنهاد شده و خیلی ساده است مانند:
▪️رژیم غذایی متعادل و مقوی
▪️حداقل یک ساعت فعالیت فیزیکی در روز
▪️خواب زیاد
▪️محدود کردن کار با موبایل،تلویزیون و کامپیوتر
▪️یوگا
▪️گذراندن وقت در خارج از منزل
درمان و کنترل این بیماری خیلی مهم است.الان بیشتر از ۶۰درصد کسانی که در کودکی ADHD داشتند تو بزرگسالی هم علائمش را دارند.مشکلاتی مثل عدم توانایی در مدیریت زمان،فراموشکاری و بیقراری که تمام جنبه های شغلی و عاطفی و… را تحت الشعاع قرار میدهد.
چیز دیگری از اهمیت درمان این بیماری را نشان میدهد بالا بودن احتمال ابتلا به افسردگی در مبتلایان بهADHD هست. پنجاه درصد از بزرگسالانی که در کودکی به این بیماری و حدود۵۳درصد از بزرگسالانی که این بیماری را دارند ممکنه به افسردگی دچار بشن اگر درمان نشوند.
اگر خودتان یا کودکتان به این بیماری مبتلا هستید سعی کنید همه چیز را بنویسید، لیست تهیه کنید،یادآور بگذارید و رویدادهای مهم را در تقویم علامت بگذارید.
